Ένα από τα πιο συνηθισμένα ζητήματα που φέρνει στην επιφάνεια η συμβίωση εντός μιας πολυκατοικίας με πολλά ιδιόκτητα διαμερίσματα είναι αυτό της υποχρέωσης συμμετοχής των ιδιοκτητών –ενοικιαστών τους στις κοινόχρηστες δαπάνες, αφού αυτοί θεωρούνται «συνιδιοκτήτες» στους κοινούς χώρους και πράγματα του ακινήτου της πολυκατοικίας, σύμφωνα με τις διατάξεις περί κοινωνίας δικαιώματος (785 επ. ΑΚ).
Ειδικότερα:
Α) Στις κοινόχρηστες δαπάνες συμπεριλαμβάνονται το ρεύμα, η ύδρευση, η θέρμανση, η χρήση του ανελκυστήρα, η καθαριότητα, καθώς και η συντήρηση των κοινόχρηστων χώρων.
Β) Στους κοινόχρηστους χώρους περιλαμβάνονται κυρίως το έδαφος, τα θεμέλια, η στέγη, οι αυλές, τα φρεάτια ανελκυστήρων, οι εγκαταστάσεις θέρμανσης, το κλιμακοστάσιο κλπ.
Γ) Κοινά βάρη για τους συνιδιοκτήτες αποτελούν η συντήρηση και η επισκευή των ως κοινόχρηστων χώρων και πραγμάτων, προκειμένου το ακίνητο επί του οποίου υφίστανται οι οριζόντιες ιδιοκτησίες του καθενός από αυτούς να μπορεί να πραγματώνει τον προορισμό του. Όταν, δε, η συντήρηση και οι επισκευές που πρέπει να γίνουν είναι απολύτως αναγκαίες για την ευόδωση του ως άνω σκοπού, αυτές μπορούν να γίνουν από έναν ή περισσότερους συνιδιοκτήτες, ακόμα και χωρίς απόφαση της γενικής συνέλευσης της πολυκατοικίας, δεσμεύοντας, παράλληλα, και όλους τους υπόλοιπους.
Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί ότι η συμμετοχή στις κοινόχρηστες δαπάνες είναι ανεξάρτητη από τη χρησιμοποίηση ή όχι του κοινόχρηστου χώρου ή πράγματος (πχ. ανελκυστήρας), καθώς η υποχρέωση αυτή προκύπτει και μόνο από το γεγονός ότι το κοινό αντικείμενο χρησιμεύει από τον προορισμό του για την εξυπηρέτηση των συνιδιοκτητών. Τυχόν εξαίρεση μπορεί να ορισθεί μόνο με αντίθετη νόμιμη και έγκυρη συμβατική δέσμευση και ειδικότερα βάσει του Κανονισμού της πολυκατοικίας. Ελλείψει, δε, μιας τέτοιας εξαίρεσης, οι συνιδιοκτήτες δικαιούνται να αξιώσουν δικαστικά την καταβολή των κοινοχρήστων.
Με τον Κανονισμό της πολυκατοικίας μπορεί, επίσης, να προβλεφθεί και η απαλλαγή συμμετοχής στις κοινόχρηστες δαπάνες κάποιας οριζόντιας ιδιοκτησίας. Τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτές των δωμάτων ή των καταστημάτων επί του ισογείου, που δεν κάνουν χρήση κάποιων κοινόχρηστων πραγμάτων (πχ. ανελκυστήρας) ή των οριζόντιων ιδιοκτησιών που έχουν ξεχωριστή είσοδο από εκείνη της πολυκατοικίας. Στις περιπτώσεις αυτές η απαλλαγή μπορεί να είναι πλήρης ή μερική και να αφορά όλα ή μερικά μόνο κοινόχρηστα πράγματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, δε, των ανωτέρω είναι αυτό των κλειστών διαμερισμάτων ή καταστημάτων, για τα οποία ενδέχεται να υπάρχει πρόβλεψη να καταβάλουν μόνο ένα συγκεκριμένο ποσοστό από τις κοινόχρηστες δαπάνες. Εφόσον, ωστόσο, μια τέτοια απαλλαγή δεν ορίζεται στον Κανονισμό, αυτή είναι εφικτή μόνο με τη σύμφωνη γνώμη όλων των υπόλοιπων συνιδιοκτητών, κατόπιν Γενικής Συνέλευσης.
