Η κατά τόπο αρμοδιότητα του δικαστηρίου, που προσδιορίζεται από τα άρθρα 22 έως 41 του ΚΠολΔ (νόμιμη δωσιδικία) αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης και ο ενάγων βαρύνεται με την επίκληση (άρθρ. 216 παρ. 2 εδαφ. β ΚΠολΔ) και την απόδειξη των στοιχείων εκείνων, που θεμελιώνουν την αρμοδιότητα αυτή, την οποία το Δικαστήριο εξετάζει και αυτεπαγγέλτως (άρθρο 46 ΚΠολΔ). Η αυτεπάγγελτη, όμως, έρευνα της κατά τόπο αρμοδιότητας περιορίζεται, όταν ο εναγόμενος παραστεί κατά τη συζήτηση και δεν προτείνει εγκαίρως, κατά την πρωτοβάθμια διαδικασία (άρθρο 263 του ΚΠολΔ) σχετική ένσταση τοπικής αναρμοδιότητας. Και τούτο επειδή στην περίπτωση αυτή θεωρείται πως υπάρχει σιωπηρή συμφωνία παρέκτασης της αρμοδιότητας κατά το άρθρο 42 παρ. 2 ΚΠολΔ. Ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται μόνο αν υφίσταται αποκλειστική (και όχι συντρέχουσα) τοπική αρμοδιότητα άλλου δικαστηρίου, οπότε το κατά τόπο αναρμόδιο Δικαστήριο, εξετάζοντας αυτεπαγγέλτως την αρμοδιότητά του στην περίπτωση αυτή, οφείλει να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο, παρά τη μη πρόταση ένστασης αναρμοδιότητας, καθόσον δεν αρκεί η θεωρούμενη ως υπάρχουσα σιωπηρή περί παρέκτασης συμφωνία, αφού, όταν πρόκειται για διαφορές για τις οποίες ισχύει αποκλειστική αρμοδιότητα, η συμφωνία περί παρέκτασης πρέπει να είναι ρητή κατά το αυτό άρθρο 42 παρ. 1 εδ. 2 του ΚΠολΔ. Ομοίως, η ανωτέρω δικονομική δυνατότητα δεν τυγχάνει εφαρμογής στην περίπτωση της μη νόμιμης παράστασης του εναγόμενου, οπότε ο τελευταίος δε λαμβάνει κανονικά μέρος στη δίκη και η υπόθεση συζητείται ερήμην του.
*Η πληροφόρηση που εμπεριέχεται στο παρόν άρθρο δεν συνιστά νομική συμβουλή. Μια τέτοια νομική συμβουλή είναι δυνατό να παρασχεθεί μόνον από αρμόδια/ιο δικηγόρο του συγκεκριμένου τμήματος του γραφείου μας που εξειδικεύεται στον ειδικό τομέα δικαίου, αφού προηγουμένως λάβει υπόψη του/της το σύνολο των δεδομένων που θα εκτεθούν και θα μελετηθούν για την υπόθεσή σας.
