Σύμφωνα με το άρθρο 69 παρ. 1 περ. α΄ ΚΠολΔ «Επιτρέπεται να ζητηθεί δικαστική προστασία και α) αν η παροχή που δεν εξαρτάται από αντιπαροχή συνδέεται με την επέλευση χρονικού σημείου, προτού επέλθει το χρονικό αυτό σημείο… 2. Στην περίπτωση του εδαφ. α’ της προηγούμενης παραγράφου, ο εναγόμενος καταδικάζεται να καταβάλει τα χρήματα ή να παραδώσει το πράγμα μόλις επέλθει το χρονικό σημείο» (69 παρ. 2 εδ. α΄ ΚΠολΔ).
Ήτοι, επί λήξεως της εμπορικής μίσθωσης λόγω συμπληρώσεως δωδεκαετίας, επιτρέπεται η άσκηση από τον εκμισθωτή της αγωγής απόδοσης του μισθίου και πριν από την παρέλευση της δωδεκαετίας (αφού η ισχύουσα και μετά τον άνω νόμο, διάταξη του άρθρου 48 παρ. 2 Π.Δ 34/1995 παραπέμπει ρητά στο άρθρο 69 του ΚΠολΔ σε κάθε περίπτωση απόδοσης μισθίου και ως εκ περισσού ορίζει ότι το άρθρο 69 ΚΠολΔ εφαρμόζεται στις περιπτώσεις απόδοσης του μισθίου για οποιαδήποτε αιτία), η απόδοση όμως του μισθίου θα διαταχθεί για χρόνο μετά τη λήξη της μίσθωσης.
Το Δικαστήριο, κρίνοντας στην περίπτωση αυτή τη νομιμότητα της αγωγής, εφαρμόζει τη διάταξη του άρθρου 69 ΚΠολΔ, εφόσον υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή συντρέχουν οι ως άνω προϋποθέσεις και δεν απαιτείται αναγκαίως να γίνεται επίκληση από τον ενάγοντα της διάταξης αυτής. Εξάλλου, για την ευδοκίμηση της προώρως ασκούμενης αγωγής απόδοσης του μισθίου δεν είναι αναγκαίο να επικαλεστεί και αποδείξει ο ενάγων ότι υπάρχει βάσιμος φόβος πως ο μισθωτής δεν θα αποδώσει εκουσίως το μίσθιο κατά τη λήξη της μισθώσεως, καθ΄ όσον δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση αυτή το εδαφ. στ’ της παρ. 1 του άρθρου 69 ΚΠολΔ, αλλά το εδαφ. α΄ της ίδιας παραγράφου και το έννομο συμφέρον του εκμισθωτή, συνιστάμενο στην απόκτηση εκτελεστού τίτλου πριν από τη λήξη της μίσθωσης, ώστε να επιτύχει την απόδοση του μισθίου κατά τη λήξη της, είναι πρόδηλο.
Η άσκηση της αγωγής απόδοσης του μισθίου, με βάση το άρθρ 69 ΚΠολΔ, πριν από την πάροδο του νόμιμου ή συμβατικού χρόνου διάρκειας της μίσθωσης, δεν συνεπάγεται ακυρότητα αυτής, αλλά απλώς τα έννομα αποτελέσματα, δηλαδή η απόδοση του μισθίου, επέρχονται μετά τη λήξη της προθεσμίας και τούτο, διότι ο από τον νόμο οριζόμενος χρόνος απόδοσης του μισθίου είναι απλή προθεσμία και η δια της αγωγής ασκούμενη ή κατ΄ άλλο τρόπο καταγγελία, παρά τον διαπλαστικό χαρακτήρα της, είναι απόλυτα έγκυρη, όταν ασκείται υπό αναβλητική προθεσμία.
Εξάλλου, δεν είναι απαραίτητο στην πρόωρη άσκηση της αγωγής για απόδοση του μισθίου, να αναφέρεται ρητά σε αυτήν ότι η απόδοση του μισθίου ζητείται με βάση τη διάταξη του άρθρου 69 ΚΠολΔ, δηλαδή ότι ασκείται αυτή με αναβλητική προθεσμία (της παρόδου του συμβατικού ή νόμιμου χρόνου), αφού από τα εκτιθέμενα στην αγωγή ή, σε κάθε περίπτωση, από την εφαρμογή του νόμου, αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο θα ρυθμισθεί η λειτουργία της καταγγελίας και θα ορισθούν οι συνέπειες και τα αποτελέσματά της, σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο νόμο. Αν, επομένως, ο ενάγων υποβάλει αίτημα να του αποδοθεί το μίσθιο πριν από την πάροδο της συμβατικής ή της νόμιμης προθεσμίας, η άσκηση της αγωγής εκ του λόγου τούτου δεν είναι απαράδεκτη, το Δικαστήριο, όμως θα διατάξει την καταψήφιση όχι αμέσως, αλλά μετά πάροδο της προθεσμίας, που ορίζεται στο νόμο.
