Σύμφωνα με το άρθρο 521 ΚΠολΔ: «1. Η έφεση που έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νόμιμα αναστέλλει την εκτέλεση της απόφασης. Κάθε πράξη που ενεργείται μετά την άσκηση της έφεσης είναι άκυρη, επιτρέπεται όμως να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα. 2. Σε αποφάσεις προσωρινά εκτελεστές δεν αναστέλλεται η εκτέλεση, εκτός αν πρόκειται να γίνει κατά τρίτου. 3. Το ανασταλτικό αποτέλεσμα διαρκεί εωσότου εκδοθεί η οριστική απόφαση για την έφεση ή καταργηθεί με άλλο τρόπο n δευτεροβάθμια δίκη». Σύμφωνα, λοιπόν, με την ως άνω διάταξη, η άσκηση της έφεσης, μεταξύ άλλων, συνεπάγεται και την αναστολή της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Μοναδική εξαίρεση, δε, στο ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης, το οποίο και διαρκεί μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης για την έφεση ή την κατάργηση της δευτεροβάθμιας δίκης με άλλον τρόπο, αποτελούν οι προσωρινά εκτελεστές αποφάσεις.
Η προσωρινή εκτελεστότητα αναφέρεται μόνο σε δικαστικές αποφάσεις και δεν αφορά στα λοιπά είδη εκτελεστών τίτλων. Η εκτέλεση, δε, που γίνεται με προσωρινά εκτελεστή απόφαση δεν διαφέρει από την εκτέλεση που λαμβάνει χώρα με τελεσίδικη απόφαση, αλλά πραγματοποιείται με τα ίδια μέσα εκτέλεσης με τον ίδιο τρόπο και έχει και τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Προϋποτίθεται ότι πρόκειται καταρχήν για καταψηφιστικές αποφάσεις, αφού τόσο οι αναγνωριστικές, όσο και οι διαπλαστικές, όπως είναι η απόφαση επί αγωγής που ρυθμίζει την γονική μέριμνα ή την επιμέλεια ανήλικων τέκνων, δεν εκτελούνται, προσωρινά ή οριστικά, τουλάχιστον με την στενή τεχνική έννοια του όρου. Πολύ περισσότερο, η κήρυξη της απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής δεν γίνεται αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο, αλλά προϋποθέτει την υποβολή σχετικού αιτήματος, που συνήθως συνοδεύει το αιτητικό του δικογράφου επί του οποίου εκδίδεται η απόφαση, είτε προβάλλεται με τις Προτάσεις. Προσωρινώς εκτελεστή, δε, θεωρείται και η απόφαση που περιλαμβάνει καταψηφιστικό όρο.
Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι δεν υπάρχουν προσωρινά εκτελεστές αποφάσεις εκ του νόμου. Πρόκειται για ειδικότερη εκδήλωση της θεμελιώδους δικονομικής αρχής της διαθέσεως που προβλέπεται στο άρθρο 106 ΚΠολΔ.
