Δε συνιστά δήλωση αποχώρησης από ασφαλιστικό οργανισμό, η απλή και προσωρινή διακοπή ασφαλιστέας απασχόλησης εκπαιδευτικού
Η φύση της ασφαλιστέας στο Ι.Κ.Α. απασχόλησης του προσφεύγοντος ως εκπαιδευτικού φυσικής αγωγής σε σχολεία δυνάμει συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου δεν εξασφαλίζει συνεχή απασχόληση και συνεπώς αδιάλειπτη ασφάλιση στο Ίδρυμα αυτό, δεδομένου ότι, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα μαθήματα διακόπτονται κατά τους θερινούς μήνες. Το Δικαστήριο κρίνει καταρχάς ότι η ανωτέρω ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ της ασφαλιστέας απασχόλησής του προσφεύγοντος κατά τους θερινούς μήνες ΔΕ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ Ι.Κ.Α. κατά τα χρονικά διαστήματα που αυτός δεν ασφαλίστηκε στο φορέα αυτό. Περαιτέρω ότι εφόσον δεν επήλθε διακοπή και ο ασφαλιστικός του δεσμός με το Ι.Κ.Α. παρέμεινε ΕΝΕΡΓΟΣ, δεν υπήρχε εκ μέρους του υποχρέωση υποβολής αίτησης επιλογής φορέα εντός εξαμήνου από την επανέναρξη της απασχόλησής του και ότι ως εκ τούτων ΔΕ συνέτρεξε λόγος επαναφοράς του στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. από 1/7/2003. Επομένως ο προσφεύγων εξαιρείται από την ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. από 1/7/2003.
Απλή και προσωρινή διακοπή της ασφαλιζόμενης απασχόλησης δε συνιστά εκδήλωση βούλησης τους ασφαλισμένου για αποχώρηση από τον ασφαλιστικό οργανισμό, όταν δεν αποδίδεται αιτιολογημένα σε αυτόν πρόθεση μεταβολής του επαγγελματικού προσανατολισμού, δοθέντος ότι αυτός μπορεί ελεύθερα να επαναλάβει οποτεδήποτε τη διακοπείσα απασχόλησή του.
Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης:
Αριθμός Απόφασης 3321/2018
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Τμήμα 12ο Τριμελές
Απότελούμενο από τους: ………… Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, ……….. (Εισηγήτρια) και ………., Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα τον …………, δικαστικό υπάλληλο.
σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του, στις ………2018, για να δικάσει την από ……….2017 (αριθ. καταχ. …………/…….2017) έφεση,
του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» Ε.Φ.Κ.Α. (Ο.Α.Ε.Ε.), που εδρεύει στην Αθήνα, ………., για το οποίο παραστάθηκε ο δικηγόρος ………, καταθέτοντας στις ……..2018 την προβλεπόμενη δήλωση του άρθρου 133 παρ. 2 του ΚΔΔ,
κ α τ ά του ………., κατοίκου Αθηνών, ……….., για τον οποίον παραστάθηκε ο πληρεξούσιος δικηγόρος Ελευθέριος Κιούκης, καταθέτοντας στις ……..2018 την προβλεπόμενη δήλωση του άρθρου 133 παρ. 2 του ΚΔΔ.
Το Δικαστήριο, άκουσε τους διαδίκους που παραστάθηκαν και ζήτησαν όσα αναφέρονται στα πρακτικά
μ ε λ έ τ η σ ε τη δικογραφία και
σ κ έ φ τ η κ ε σύμφωνα με το νόμο.
- Επειδή με την κρινόμενη έφεση, που ασκήθηκε εμπροθέσμως μη απαιτουμένης και της καταβολής παραβόλου, ζητείται από τον εκκαλούντα Οργανισμό, ως καθολικού διαδόχου του ΟΑΕΕ, η εξαφάνιση της ………/2016 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτή η από ………2010 προσφυγή του ήδη εφεσιβλήτου ασφαλισμένου κατά της …………./2009 απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (ΤΔΕ) Ενστάσεων της Περιφερειακής Διεύθυνσης Κέντρου Αθηνών του ΟΑΕΕ. Με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε ένσταση του εφεσιβλήτου κατά της ………/2007 απόφασης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πατησίων περί επαναφοράς του στην υποχρεωτική ασφάλιση των κλάδων σύνταξης και ασθενείας του από την υποχρεωτική ασφάλιση αυτού.
- Επειδή, στο άρθρο 39 του ν. 2084/1992 (Α΄ 165), όπως η παρ. 2 αυτού τροποποιήθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 16 του ν. 2556/1997 (Α΄ 270), ορίζεται ότι: «1. Υποχρεωτική ασφάλιση επιτρέπεται σε ένα φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, ένα φορέα επικουρικής ασφάλισης, ένα φορέα ασφάλισης ασθενείας και ένα φορέα ασφάλισης πρόνοιας. 2. Τα πρόσωπα, για τα οποία προβλέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις υποχρεωτική ασφάλιση σε περισσότερους του ενός ασφαλιστικούς φορείς, ασφαλίζονται υποχρεωτικά σε ένα φορέα, τον οποίο επιλέγουν με δήλωσή τους, που υποβάλλεται κάθε φορά σε όλους τους αρμόδιους φορείς και τους οικείους εργοδότες, εντός έξι (6) μηνών από την ανάληψη της δεύτερης απασχόλησης – μισθωτής ή αυτοαπασχόλησης – την απόκτηση της ιδιότητας. Σε περίπτωση μη υποβολής δήλωσης εντός της παραπάνω προθεσμίας, η υποχρεωτική ασφάλιση χωρεί στο φορέα που υπάγεται η κατά το πρώτον αναληφθείσα μισθωτή απασχόληση ή η ιδιότητα, με εξαίρεση την ασφάλιση στο Ταμείο Συντάξεων και Αυτασφαλίσεως Υγειονομικών και στο Ταμείο Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων, η οποία είναι υποχρεωτική (…)». Περαιτέρω, στο άρθρο 43 παρ. 1 του ίδιου ως άνω νόμου ορίζεται ότι: «Οι διατάξεις των άρθρων 22 έως 43 του παρόντος νόμου έχουν εφαρμογή για τους ασφαλισμένους, οι οποίοι υπάγονται για πρώτη φορά στην υποχρεωτική ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης από 1.1.1993 και μετά, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στις επί μέρους διατάξεις (…)». Με τις διατάξεις αυτές καθιερώθηκε η αρχή της επιλογής ενός ασφαλιστικού φορέα για τα πρόσωπα, τα οποία υπάγονται για πρώτη φορά στην υποχρεωτική ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα μετά την 1.1.1993. Τα πρόσωπα δηλαδή αυτά υπάγονται υποχρεωτικά, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 39 του ν. 2084/1992, σε ένα μόνο φορέα κύριας ασφάλισης ασθενείας και σε ένα φορέα ασφάλισης πρόνοιας. Έτσι, αν για κάποιον ασφαλισμένο που ανήκει στην ανωτέρω κατηγορία συντρέχουν οι προϋποθέσεις για υποχρεωτική ασφάλισή του σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς φορείς, που χορηγούν της ίδιας κατηγορίας παροχές (π.χ. λόγω της ίδιας ιδιότητας ή απασχόλησης ή λόγω διπλής απασχόλησης με διαφορετικούς φορείς ασφάλισης για κάθε απασχόληση), ο ασφαλισμένος αυτός θα ασφαλισθεί υποχρεωτικά σε ένα μόνο φορέα. Το φορέα αυτό θα επιλέξει ο ίδιος ο ασφαλισμένος με υπεύθυνη δήλωσή του, που υποβάλλεται στους εργοδότες και στους φορείς ασφάλισης, το δικαίωμα, δε, επιλογής ασκείται μέσα σε προθεσμία έξι (6) μηνών από το χρονικό σημείο, κατά το οποίο δημιουργείται η υποχρέωση της ασφάλισης στο δεύτερο φορέα (ΣτΕ 1889/2011, 2067/2010, 748/2010, 339/2009 κ.α.).
- Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Ο εφεσίβλητος ενεγράφη στις 14/12/2001 στα μητρώα ασφαλισμένων του πρώην Τ.Ε.Β.Ε. και ήδη Ο.Α.Ε.Ε. (αρ. 4 και 12 ν. 2676/1999 – Α΄ 15) για το επάγγελμα «φυσιοθεραπευτής». Από 10/9/2002 έως 30/6/2003 αυτός απασχολήθηκε στα προγράμματα «Αθλητισμός για όλους» της Δημοτικής Επιχείρησης – Ανάπτυξης του Δήμου ………, δυνάμει σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου. Επίσης για τα διαστήματα από 12/11/2002 έως 15/6/2003, από 24/9/2003 έως 15/6/2004, από 28/9/2004 έως 15/6/2005, από 18/11/2005 έως 15/6/2006 και από 16/11/2006 έως 15/3/2007, απασχολήθηκε ως εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής σε δημοτικά σχολεία, ομοίως δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Για την απασχόλησή του αυτή από το Δήμο ……… και το Ελληνικό Δημόσιο ασφαλίσθηκε στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Ι.Κ.Α.). Κατόπιν της από ……2003 αίτησής του εκδόθηκε η ………/2003 απόφαση του Προϊσταμένου του Τμήματος Πατησίων του Τ.Ε.Β.Ε. με την οποία αυτός εξαιρέθηκε από την ασφάλιση των κλάδων σύνταξης και ασθενείας του Τ.Ε.Β.Ε. λόγω παράλληλης ασφάλισής του στο Ι.Κ.Α. από 10/9/2002 χωρίς προσδιορισμό του χρόνου λήξης της εξαίρεσης, πλην με την υποσημείωση γνωστοποίησης στο Τ.Ε.Β.Ε. της τυχόν διακοπής της ασφάλισης στον άλλο ασφαλιστικό φορέα και της προσκόμισης βεβαίωσης από αυτόν στην αρχή κάθε έτους από την οποία προκύπτει η υποχρέωσή του για ασφάλιση κατά το αμέσως προηγούμενο διάστημα. Ακολούθως, ο εφεσίβλητος με αίτησή του ζήτησε τη διαγραφή από τα μητρώα του διαδόχου του Τ.Ε.Β.Ε., ΟΑ.Ε.Ε., λόγω διακοπής της άσκησης του επαγγέλματος του φυσιοθεραπευτή από 1/6/2007, η οποία έγινε δεκτή με την ………2007 απόφαση του Προϊσταμένου του Τμήματος Πατησίων του Ο.Α.Ε.Ε. Παράλληλα, εκδόθηκε από τον ίδιο των ως άνω Προϊστάμενο η …….2007 απόφαση με την οποία ο εφεσίβλητος επαναφέρθηκε στην υποχρεωτική ασφάλιση των κλάδων σύνταξης και ασθενείας του Ο.Α.Ε.Ε. από 1/7/2003 για τη δραστηριότητα «φυσιοθεραπευτής». Κατά της απόφασης αυτής άσκησε ένσταση, η οποία απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη ……/2009 απόφαση της Τ.Δ.Ε. του Ο.Α.Ε.Ε. με την αιτιολογία ότι η ασφάλισή του στο Ι.Κ.Α. δεν ήταν συνεχής, καθώς δεν είχε ένσημα για τα διαστήματα 7ος έως 8ος /2003, 7ος έως 8ος /2004, 7ος έως 10ος /2005 και 7ος έως 10ος /2006 και αν απέκτησε πολλές φορές στο διάστημα από 7/2003 έως 11/2006 δικαίωμα επιλογής φορέα, δεν υπέβαλε αίτηση εξαίρεσης εντός της εξάμηνης προθεσμίας, με αποτέλεσμα η ασφάλιση να χωρεί υποχρεωτικά στον Ο.Α.Ε.Ε. ως πρώτο φορέα ασφάλισης. Κατά της αποφάσεως αυτής ο ανωτέρω ασφαλισμένος άσκησε προσφυγή προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι αυτή εκδόθηκε κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των άρθρων 39 και 43 του ν. 2084/1992, αφού η απουσία ενσήμων κατά τα ανωτέρω διαστήματα, τα οποία συνέπιπταν με τις σχολικές διακοπές, δε σήμαινε διακοπή του ασφαλιστικού δεσμού του με το Ι.Κ.Α. και κατά συνέπεια, με κάθε επανέναρξη της απασχόλησής του στο ξεκίνημα κάθε νέας σχολικής χρονιάς δεν εδημιουργείτο υποχρέωση υποβολής δήλωσης επιλογής φορέα. Η προσφυγή αυτή έγινε δεκτή με την ……../2016 οριστική απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την αιτιολογία ότι δε συνέτρεξε λόγος επαναφοράς του ως άνω ασφαλισμένου στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. από 1/7/2003, διότι η κατά τ’ ανωτέρω προσωρινή διακοπή της ασφαλιστέας απασχόλησής του κατά τους θερινούς μήνες δεν συνεπάγεται διακοπή του ασφαλιστικού δεσμού με το Ι.Κ.Α.
- Επειδή, με την κρινόμενη έφεση ο εκκαλών ΕΦΚΑ στρέφεται κατά της ως άνω πρωτοδίκου αποφάσεως και ζητά την εξαφάνισή της προβάλλοντας ότι αυτή έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών διατάξεων και κατά την εκτίμηση των αποδείξεων. Και τούτο διότι, όπως υποστηρίζει, η χορηγούμενη εξαίρεση διαρκεί μόνο για όσο χρονικό διάστημα ασκούνται παράλληλα οι ασφαλιστέες δραστηριότητες. Συνεπώς, εφ’ όσον διαπιστώθηκαν κενά στην ασφάλιση του εφεσίβλητου στο Ι.Κ.Α., χωρίς αυτός να υποβάλει αιτήσεις εξαιρέσεως εντός εξαμήνου ή να προβάλει λόγους ανωτέρας βίας για τη μη υποβολή τους, ορθώς επαναφέρθηκε στην ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. ως πρώτου φορέα.
- Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν 1) τις προαναφερόμενες στη σκέψη 3 διατάξεις και την ερμηνεία τους περί επιλογής ενός μόνον φορέα ασφάλισης, σύμφωνα με τις οποίες ο ασφαλισμένος επανέρχεται στην ασφάλιση του πρώτου φορέα, εφ’ όσον ο ασφαλιστικός δεσμός με τον φορέα επιλογής του έχει διακοπεί, μη υπέχοντας σε κάθε άλλη περίπτωση υποχρέωση υποβολής νέας αιτήσεως εξαιρέσεως στον πρώτο φορέα και 2) την ιδιαιτερότητα της άσκησης του επαγγέλματος του καθηγητή με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου, η οποία διακόπτεται κατά τους μήνες των θερινών διακοπών και επαναλαμβάνεται με ανανέωση της συμβάσεώς του κατά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, το Δικαστήριο κρίνει ότι, εφ’ όσον καθ’ όλο το ένδικο χρονικό διάστημα από 10/9/2002 έως 15/6/2007 ο εφεσίβλητος απασχολήθηκε ανελλιπώς ως εκπαιδευτικός με ετήσιες συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, η παύση της εργασίας του κατά το διάστημα των θερινών διακοπών δεν επέφερε διακοπή της ασφαλιστικής του σχέσης με το Ι.Κ.Α. και ως εκ τούτου, δεν υπείχε υποχρέωση υποβολής νέας αιτήσεως εξαιρέσεως από την ασφάλιση του Τ.Ε.Β.Ε. και μετέπειτα Ο.Α.Ε.Ε. με την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς, απορριπτομένου του ως άνω αντιθέτου λόγου εφέσεως ως αβασίμου.
- Επειδή, κατόπιν αυτών, η εκκαλουμένη απόφαση, που έκρινε ομοίως, ορθώς το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και εκτίμησε τα πραγματικά περιστατικά και συνεπώς, κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί και να υποχρεωθεί το εκκαλούν νπδδ στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου ύψους 341,00 ευρώ.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την έφεση.
Υποχρεώνει τον εκκαλούντα ΕΦΚΑ στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου ύψους τριακοσίων σαράντα ενός (341,00) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις ………2018.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ
