Σε αυτήν την εφιαλτική κατάσταση, είναι αυτονόητο ότι όλοι μας με κάθε τρόπο θα ριχτούμε στην μάχη για την ανάσχεση της επιδημίας και την αντιμετώπιση των συνεπειών της.
Ατυχέστατα, αυτήν τη στιγμή επέλεξε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μία πρωτοφανή πράξη εμπαιγμού και ευτελισμού σχεδόν του συνόλου του επιστημονικού κόσμου, έχοντας πρώτα εξασφαλίσει την απαξίωση του ΕΣΥ επί σειρά ετών και ρίχνοντάς τους τώρα στην μάχη αβοήθητους και άοπλους.
Και, μετά ταύτα, επιδίδεται σε μία ιταμή προσπάθεια κατασυκοφάντησης του πρώτου επιστημονικού σώματος της χώρας, των δικηγόρων, διαδίδοντας ψεύδη.
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι δικηγόροι δοκιμάζονται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κλάδο αυτοαπασχολουμένων από την πανδημία του κοροναϊού, καθώς εκ του νόμου έχει ανασταλεί η λειτουργία των Δικαστηρίων, των Υποθηκοφυλακείων και Κτηματολογικών Γραφείων, οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, οι δικαστικοί επιμελητές έχουν κηρύξει αποχή και έχει επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας και των μετακινήσεων των πολιτών, που, κατ’ αποτέλεσμα, δεν επιτρέπουν δικαστικές, αλλά ούτε και εξώδικες εργασίες. Κι ενώ ο Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του μας συμπεριέλαβε, μαζί με όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες στο έκτακτο επίδομα των 800 ευρώ για 1,5 μήνα, λίγες μέρες αργότερα μας παρέπεμψε σε προγράμματα κατάρτισης και σε δυο voucher των 300 ευρώ, μέχρι το τέλος Μαΐου.
Γνωρίζουν ότι οι δικηγόροι είναι το ενοχλητικό αγκάθι στα πλευρά της εξουσίας και προσπαθούν να μας εξοντώσουν και απαξιώσουν με κάθε τρόπο.
Δεν έχουμε ανάγκη από υπεράσπιση από κανένα τηλεμαϊντανό που προσβάλλει την αισθητική μας και επαιτεί τα αυτονόητα με λόγο «Μαυρογιαλούρου» και κλείνει το μάτι στην ηγεσία να βοηθήσει «τους εξαθλιωμένους επαίτες», ώστε να βγει, εκ των υστέρων, ο Πρωθυπουργός και να «μας κάνει το χατήρι». Όλοι οι δικηγόροι, όμως έχουμε καταλάβει τα παιχνιδάκια αυτά στρατηγικής και δημιουργίας εντυπώσεων, ενώ έχουμε απαξιωθεί και ευτελιστεί στα μάτια των συμπολιτών και εντολέων μας. Δεν έχει ανάγκη τεχνολογικής επιμόρφωσης κανένας δικηγόρος, είμαστε όλοι «επιμορφωμένοι», πριν αυτοί ανακαλύψουν το Ίντερνετ και πολύ σωστά έπραξε η συνδικαλιστική μας ηγεσία να τους «το επιστρέψει» ως προϊόν εμπαιγμού και μεθοδευμένης παραπληροφόρησης.
Και μη αρκούμενοι στην εξαίρεσή μας, προέβησαν σε μία άθλια προσπάθεια κατασυκοφάντησής μας, προκειμένου να ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά του κοινωνικού αυτοματισμού.
Τους πληροφορούμε, λοιπόν, ότι:
ΤΩΡΑ ΘΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΤΟΥΜΕ με την έννοια ότι δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί, όπως δεν το πράξαμε ποτέ, γιατί τώρα μας καλούν οι πολίτες, επειδή ξέρουν ότι πάντοτε ήμασταν στο πλευρό τους απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία, στην τραπεζική αναλγησία και τις αρπαχτικές διαθέσεις των ηγεμονικών εταιριών του ιδιωτικού τομέα.
Οι δικηγόροι, ως κοινωνικά-πολιτικά υποκείμενα έχουμε την υποχρέωση να λαμβάνουμε μέτρα υγειονομικής προστασίας, άλλωστε εμείς πρώτοι ζητήσαμε το κλείσιμο των δικαστηρίων για να προστατευθούν όλοι οι εργαζόμενοι εκεί και οι πολίτες. Και το κράτος δίνει υγειονομικές-κατασταλτικές εντολές για να μετατοπίσει την ευθύνη της εξάπλωσης του ιού προς την κοινωνία και να απαλλαγεί από την πολιτική ευθύνη της ανυπαρξίας του δημόσιου συστήματος υγείας που το ίδιο διέλυσε. Γιατί το κράτος και οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του, προβάλουν εντέχνως την "ατομική ευθύνη" και τις κοινωνικές συναθροίσεις ως βασικές αιτίες εξάπλωσης του ιού, και όχι την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και το κλείσιμο νοσοκομείων, όχι την έλλειψη αναλωσίμων.
Το δυστοπικό σενάριο που ζούμε τώρα μπορεί να φαντάζει μικρό μπροστά σε αυτό που θα επακολουθήσει, αν η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επεκταθεί και η πανδημία εξαπλωθεί σε ανεξέλεγκτο βαθμό. Εάν οι νεκροί αυξηθούν και η ανεργία, η πείνα, τα χρέη και η αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών καταστήσουν μη βιώσιμη την καθημερινότητα. Εάν δηλαδή περάσουμε σε μια κατάσταση γενικευμένης διάλυσης του κοινωνικού ιστού με φαινόμενα έξαρσης της αντικοινωνικής και ενδοοικογενειακής βίας, της κατάθλιψης, των νευρώσεων και των αυτοκτονιών.
Οι ενισχύσεις ρευστότητας από τον κρατικό προϋπολογισμό και οι δανειοδοτήσεις "αλληλεγγύης’’ από την ΕΕ, είναι κεφάλαιο που θα πρέπει να καλυφθεί και να επιστραφεί από μια ήδη χρεοκοπημένη και καθημαγμένη κοινωνία. "Πολεμική οικονομία’’ λοιπόν, σημαίνει ένα νέο γύρο μνημονίων, απολύσεων, μειώσεων μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών και ιδιωτικοποιήσεων. Αυτά που σήμερα δίνει το κράτος για να αναχαιτίσει τη χρεοκοπία του, αύριο θα τα πληρώσουμε με αίμα.
Γι αυτό, απαξιώνουν από τώρα ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ, γιατί αυτός θα βρεθεί στο πλευρό του πολίτη και απέναντί τους:
- Όταν θα ιδιωτικοποιηθούν- εκποιηθούν τα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες
- Όταν θα χτυπούν τον αδύναμο, τον ανήμπορο, τον πρόσφυγα, τις μειονότητες, όταν θα ξαναθυμηθούν το «όλοι μαζί μπορούμε», και θα του πετάνε ψίχουλα της γελοίας ψευτοφιλανθρωπίας τους.
- Όταν θα ξαναθυμηθούν ότι οι γιατροί του ΕΣΥ είναι «φακελάκηδες» και «τεμπέληδες απεργοί».
- Όταν θα γίνεται ακόμα πιο γρήγορα ο μετασχηματισμός του κράτους πρόνοιας σε κράτος ασφάλειας και ανεξέλεγκτης καταστολής.
- Όταν η συστηματική και ατιμώρητη κατάχρηση της εξουσίας θα αποκτά ένα ισχυρότατο και νομότυπο εργαλείο περιστολής δικαιωμάτων.
- Όταν, ήδη όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός, με στόχο «να ζήσουν οι επιχειρήσεις», δίπλα στο όργιο απολύσεων που ακόμα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, η κυβέρνηση δίνει στην εργοδοσία το ελεύθερο να επιβάλει μειώσεις μισθών κατά 50% για τουλάχιστον 6 μήνες, να βάλει εργαζόμενους «στον πάγο» και να απαλλαγεί από τη μισθοδοσία τους, προχωρώντας σε αναστολή συμβάσεων εργασίας, να επιβάλει μετακινήσεις μεταξύ επιχειρήσεων του ίδιου ομίλου χωρίς καμία διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, να κάνει «λάστιχο» το χρόνο και το χώρο εργασίας,ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντά της.(. ΑΡ.9,10,11,12 της ΠΝΠ)
- Όταν τα κρούσματα της ενδοοικογενειακής βίας και των γυναικοκτονιών θα έχουν εκτοξευθεί και θα έχουν γίνει ανεξέλεγκτα.
- Όταν η μείωση ή εκμηδένιση των κερδών και η συσσώρευση χρεών για μια σειρά κεντρικών κλάδων της οικονομίας (τουρισμός, ενέργεια, εμπόριο), θα δημιουργήσει μια σαρωτική αναδιάταξη της αγοράς με κλείσιμο επιχειρήσεων και μαζικές απολύσεις. Και αυτό θα επηρεάσει, κυρίως, τα πιο αδύναμα τμήματα του κεφαλαίου που θα σταθούν ανίκανα να ανταπεξέλθουν στην υπερχρέωση, και αντίστοιχα θα ενισχύσει τα μεγάλα μονοπώλια που θα απορροφήσουν τις ζημιές κυρίως μέσω του δανεισμού από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών.
- Όταν θα τους λένε ότι για την κρίση φταίνε αυτοί που γέμισαν τα πάρκα και τις παραλίες, πιστοί στο δόγμα «όλοι μαζί τα φάγαμε», που είχε εγκαινιάσει την περίοδο των μνημονίων και τα έριχναν στον μικροπωλητή που δεν έκοβε απόδειξη .
- Όταν, ήδη, οι φυλακισμένοι, οι μετανάστες και οι άστεγοι αφήνονται στην τύχη τους, σαν τους αξίζει να τιμωρηθούν δευτερογενώς.
- Όταν, ήδη, οι περισσότεροι είναι σε εγκλεισμό ,αλλά επιβάλλεται οι εργαζόμενοι να συνωστίζονται κάθε πρωί στα ΜΜΜ και μετά σε κελιά εργασιακής γαλέρας.
- Όταν τα ατομικά μας δικαιώματα και η ελευθερία μας χάνεται με ΠΝΠ, καταστρατηγώντας το Σύνταγμα για διάστημα που δεν μπορεί να υπολογίσει κανένας, σε μία ακόμη πιο δυστοπική, από αυτήν την άποψη, πραγματικότητα.
- Όταν, ακόμα, ο πολίτης δεν ξέρει αν θα χάσει την πρώτη κατοικία του και, μετά την κρίση, θα βρεθεί εξαθλιωμένος κι άστεγος.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ θα σταθούμε δίπλα στον πολίτη, όπως κάναμε μέχρι τώρα.
Πρέπει να μείνουμε σπίτι, ασφαλώς, επειδή αυτό συστήνουν οι επιστήμονες. Αλλά, πρέπει με όποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε και δίπλα στον πολίτη. Δεν έχουμε καμία υποχρέωση να υποταχθούμε σε παραπληροφόρηση και κατασυκοφάντηση. Πρέπει κάθε παραπλάνησή τους να βρίσκει αντίλογο, κάθε λαθροχειρία τους να αποδομείται. Γιατί. όταν τελειώσει ο εφιάλτης, θέλουμε μια κοινωνία και όχι μία μεγάλη φυλακή και έναν ανεξέλεγκτο μηχανισμό καταστολής με ανύπαρκτα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα.
Προστατεύουμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους συντρόφους και φίλους, τους συναδέλφους μας.
Αλλά δεν μένουμε απαθείς, σιωπηλοί, δεν χαλαρώνουμε την αντίσταση, τη διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, παίρνοντας, ασφαλώς, υπόψη μας τα μέτρα προστασίας.
Αλλάζει, άρδην, η κοινωνία μας και το νιώθουμε όλοι. Ζούμε σε μία ιστορική καμπή, στην δίνη ενός ανεμοστρόβιλου που δεν ξέρουμε τι θα παρασύρει στο διάβα του.
Σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία, όλοι οι επιστήμονες της χώρας μας
(γιατροί που, αφού τους χειροκροτήσαμε, τώρα θα πεθαίνουν απροστάτευτοι στο ύψιστο καθήκον τους, μηχανικοί, λογιστές κλπ) έχουμε την μοναδική επιλογή: να σταθούμε αλληλέγγυοι μεταξύ μας και με τους δοκιμαζόμενους πολίτες, γιατί, όπως ήδη έχει γίνει φανερό, μόνοι μας θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση ξεχασμένοι από συμμάχους, εταίρους και «φίλους».
ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΙΟ: Με ποια πλευρά είμαστε ,πού τοποθετούμαστε, ποιον υπερασπιζόμαστε; Ο πρώτος Επιστημονικός σύλλογος της χώρας έχει, πολλές φορές, δώσει τον αγώνα τον καλό στις κρίσιμες, ιστορικά, συγκυρίες. Κι, όταν περάσει αυτός ο εφιάλτης, θα είμαστε,πάλι ,οι φυσικοί υπερασπιστές της δικαστικής ανεξαρτησίας και οι κυματοθραύστες απέναντι στα κύματα αμφισβήτησης του κύρους της Δικαιοσύνης και στην κρατική αυθαιρεσία. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Με ευθύνη κι αλληλεγγύη
Μίνα Καούνη
