«Η ιστορία διδάσκει αλλά δεν έχει κανένα μαθητή» έλεγε ο Γκράμσι.
Γιατί μας κάνει, λοιπόν, εντύπωση η σκοπούμενη απαξίωση των Ελλήνων δικαστών, που άρχισε πολύ νωρίς από την ίδια την κυβέρνηση και κατέληξε σε λίστες προγραφών ; Η αφορμή ήταν μόνο το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας. Τα βήματα πολύ ξεκάθαρα και η φιλοσοφία τους πιο παλιά κι από τις πέτρες . Αυτοί που δημοσιεύουν τις λίστες των δικαστών, απειλούν , λένε με ποιο τρόπο θα τους επιτηρούν και τι θα κάνουν ..αν παρεκκλίνουν είναι σίγουρα γραφικοί και κάνουν, όπως έχουμε συνηθίσει, μια κλισέ επίδειξη αμάθειας, μετά της πομπώδους αυτοπεποίθησης που συνήθως διαθέτουν οι ανεπίγνωστα αδαείς, η οποία απηχεί κάποιες από τις πιο διαδεδομένες πλην εντελώς απαρχαιωμένες κοινωνικές προκαταλήψεις. Έχουν απλώς το σύνδρομο Dunning-Kruger ή είναι ένα επικίνδυνο φαινόμενο, το οποίο υποβαθμίζουμε, όπως κάναμε και με την χρυσή αυγή, που με τις ευλογίες και το αβαντάρισμα κάποιων μπήκε και στη Βουλή και, εν συνεχεία, αναρωτιόντουσαν σημερινοί βουλευτές της κυβέρνησης αν μπορούν να συνεργαστούν με μία πιο σοβαρή εκδοχή της;
Εδώ και πολλούς μήνες φωνάζαμε ότι το νομοσχέδιο, με εσκεμμένα προσβλητικές εκφράσεις, κουνά υπόγεια και υποτιμητικά το δάκτυλο στην Ελληνίδα μητέρα, ως μη μεριμνούσα για το συμφέρον του παιδιού και ψευδόμενη συνεχώς, η οποία ,χωρίς τις ανάλογες παροχές άλλων προηγμένων κρατών, έχει δώσει και δίνει το μέγιστο αγώνα για τα παιδιά της, ενάντια σε νοοτροπίες και δυσκολίες που η μέση Ευρωπαία δεν μπορεί να διανοηθεί. Παράλληλα και χειρότερα (γιατί η υποτίμηση της γυναίκας-μητέρας έχει γίνει πια «συνηθισμένη») επιτέθηκε ξεδιάντροπα και χωρίς επίγνωση των συνεπειών (ή μήπως όχι;) στον Έλληνα Δικαστή, που τον θεωρεί ανίκανο, ανεπαρκή και του υπαγορεύει πώς θα κάνει τη δουλειά του και τι αποφάσεις θα εκδίδει. Και τον στέλνει πίσω στα σεμινάρια των ψυχολόγων για να τον επιμορφώσουν στις νεότερες κοινωνικές εξελίξεις (ότι ξαφνικά αναδύθηκε το νέο μορφοτυπικό μοντέλο μπαμπά), γιατί εξετάσθηκε και βρέθηκε ανεπαρκής και μετεξεταστέος. Οι δικαστές μας που έχουν επενδύσει όλα τα χρόνια τους σε επίπονες και μακρόχρονες σπουδές ,με μεταπτυχιακούς τίτλους ,διδακτορικά και μεταδιδακτορικά , έχουν ήδη δικηγορήσει , έχουν χάσει κυριολεκτικά τη ζωή τους πάνω στα νομικά κείμενα μελετώντας τα και αναλύοντάς νυχθημερόν , και ο υπουργός τους καθίζει στα θρανία να τους διδάξουν οι ψυχολόγοι της συμφοράς ; Ντροπή μας και ντροπή σε αυτό το σύστημα που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εξευτελίζει τους επιστήμονές του για να το βουλώνουν με σκυμμένο το κεφάλι .
Η υποτίμηση και απαξίωση των Ελλήνων Δικαστών είναι σκανδαλώδης και έπρεπε να τύχει άμεσα της προσοχής των θεσμικών οργάνων τους, πλην όμως δεν είδαμε σοβαρές αντιδράσεις από την ΕΝΔΕ, η οποία μας έχει συνηθίσει τελευταία να μιλά με παρρησία και με πρωτοφανή, για τον χώρο, λόγο στην προάσπιση των συνταγματικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Στη δεδομένη, όμως, περίπτωση αρκέστηκε να προβεί σε μια χλιαρή αντίδραση, η οποία ήταν αντιστρόφως ανάλογη της σφοδρότητας της επίθεσης, που επιχειρεί το Υπουργείο Δικαιοσύνης .
Με το άρθρο 17 του ν/σ ορίζεται ότι οι υποθέσεις οικογενειακού δικαίου θα εκδικάζονται από δικαστές, που έχουν παρακολουθήσει επιτυχώς τα ειδικά σεμινάρια επιμόρφωσης και η επιμόρφωση θα διενεργείται από άλλους δικαστές (;), καθηγητές και ειδικούς επιστήμονες, ιδίως ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς (!). Σημειωτέον δε ότι ήδη δημόσια και χωρίς ίχνος ντροπής έχουν αρχίσει να μοιράζουν μεταξύ τους τις θέσεις των υψηλών professors των δικαστών. Απορίας άξιο είναι γιατί χρειάζονται «επιμόρφωση» οι δικαστές στο οικογενειακό δίκαιο και δεν χρειάστηκαν επιμόρφωση στο ποινικό δίκαιο, όταν επήλθε το 2019 μία ριζική μεταρρύθμιση των διατάξεων του ποινικού δικαίου, το οποίο χρονολογείτο από το 1950, πολύ πριν το 1983. Πότε χρειάσθηκε και σε ποιες μεγάλες νομοθετικές αλλαγές να εισαχθούν διατάξεις για επιμόρφωση των δικαστών για ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, το οποίο, όμως, αποτελεί το βασικό job description τους; Γιατί δεν έγινε με τον πτωχευτικό κώδικα, που περιέχει πολύ πιο δύσκολες έννοιες, από το προκείμενο ν/σ με τις τόσες αντινομίες και προχειρότητες, που είναι προβληματική ακόμα και η ένταξή του στους κόλπους του αστικού δικαίου; Ας σκεφθούμε μόνο ένα ανάλογο παράδειγμα με τους λοιμωξιολόγους. Ποιος θα τολμούσε να τους πει ότι, επειδή σε βλέπουμε λίγο ανεπαρκή, θα σε επιμορφώσουν οι ψυχολόγοι για το πώς θα μιλάς στους ασθένειες covid; Φαντάζεστε την απάντησή τους και σε ποιο ακριβώς σημείο της στρατόσφαιρας θα τους έστελναν; Και δεν είναι αυτό καθεαυτό το θέμα της επιμόρφωσης. Πολλοί δικαστές και επιμορφώνονται και ήδη πολλοί φοιτούν σε μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ούτε είναι κακή η επιμόρφωση γενικά, η συγκεκριμένη είναι πονηρή και δείχνει την αντισυνταγματική εμμονή τους να καθοδηγήσουν τη δικαστική κρίση, μήπως κανένας ξεχαστεί και εφαρμόσει αυτά που του επιτάσσει το Σύνταγμα και η συνείδησή του.
Και στο τέλος σε ένα μνημείο εμπαιγμού, υπέρτατης νοητικής μέχρι και αισθητικής υποτίμησης, που αν δεν ήταν τόσο σοβαρό το θέμα θα ξεσπούσαμε σε ηχηρά γέλια, προσέθεσε ο υπουργός στο προκείμενο ν/σ, για να μας «εξευμενίσει», ότι στο αντικείμενο των σεμιναρίων περιλαμβάνονται οι διεθνείς συμβάσεις, ιδίως η σύμβαση του συμβουλίου της Ευρώπης και η σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, δηλαδή συμβάσεις υπερνομοθετικής ισχύος, που τις διδασκόμαστε από φοιτητές, αλλά θα τους τις φρεσκάρουνε με την παιχνιδιάρικη ματιά τους και με μια δόση Χόρχε Μπουκάι οι ψυχολόγοι, που οι πιο πολλοί βασίζουν τη κυρίως εκπαίδευσή τους σε αμφίβολης πηγής σεμινάρια και βεβαιώσεις παρακολούθησης και χωρίς κρατική εποπτεία και αδειοδότηση. Η κυβέρνηση μάς έχει συνηθίσει τώρα τελευταία να μεριμνά για τη «διασκέδασή» μας, πότε καθίζοντας σε ένα τραπέζι εργοδότες και εργαζόμενους για να συζητήσουν ειρηνικά και εξίσου (κι αυτοί) τις συνθήκες εργασίας τους , πότε χαρακτηρίζοντας τους κατόχους διδακτορικού τεμπέληδες, αλλά εδώ κάνει επίθεση σε ένα ολόκληρο κλάδο και σε ένα δημόσιο αγαθό τη Δικαιοσύνη, που δεν έχει ξαναγίνει από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους ,και δεν προοιωνίζει τίποτα καλό και μόλις είδαμε τις πρώτες συνέπειες στην κοινωνία με τις λίστες προγραφών και είναι μόνο η αρχή . Σε άλλες χώρες παρόμοια κινήματα και alt right φιλοσοφίας προσπάθησαν να κάψουν δικηγόρους και δικαστές, πέραν των δολοφονιών των οικογενειών τους.
Πώς φθάσαμε, όμως, μέχρι εδώ; Τα βήματα για έναν στοιχειώδη παρατηρητή της ιστορικής εξέλιξης είναι γνωστά:
Α. Σε πιστή εκτέλεση μνημονιακών επιταγών και της έκθεσης Πισσαρίδη είναι η προώθηση, μέσω και αυτού του ν/σ, του σχεδίου ιδιωτικοποίησης της Δικαιοσύνης. Τα προμηνύματα είχαν έρθει εδώ και καιρό. Η ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης με τη μορφή της υποχρεωτικής ιδιωτικής διαμεσολάβησης και ο νόμος 4700/20 για τη δημιουργία των «επενδυτικών» δικαστηρίων που μετατρέπουν τη Δικαιοσύνη από ουδέτερο κριτή σε μοχλό οικονομικής ανάπτυξης της Χώρας, σε προστάτη των επενδυτών, έδειχναν την συνολική πορεία και τους σχεδιασμούς. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι μοναδική επιδίωξη είναι η λιγότερη κρατική Δικαιοσύνη και η ενίσχυση των μορφών διαμεσολάβησης. Η Δικαιοσύνη, ως εμπόρευμα με όρους κόστους – οφέλους, είναι ασύμφορη και πρέπει να συρρικνωθεί. Όποιο Δικαστήριο δεν φέρνει έσοδα στο Κράτος από την επιβολή χρηματικών ποινών και ενσήμων θα θεωρείται κοστοβόρο και θα καταργείται. Οι επιχειρηματίες είτε ως έμποροι της Δικαιοσύνης, ως ιδιοκτήτες Κέντρων Διαμεσολάβησης, είτε ως διάδικοι που οι υποθέσεις τους προηγούνται των άλλων υποθέσεων και δικάζονται από δικαστές με μεγαλύτερη εμπειρία και προσόντα, έχουν πάντα προτεραιότητα. Δεν υπολογίζεται καν η δυσκολία των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών να έχουν πρόσβαση στη Δικαιοσύνη. Τι επιφυλάσσουν, όμως, στις οικογένειες με συγκρουσιακά διαζύγια ; Δομές διαμεσολάβησης και μετά έρχονται άλλες ιδιωτικές δομές parental plans ή family bridges για να μας διδάξουν πώς να είμαστε καλοί γονείς έναντι αδράς αμοιβής. Με άλλα λόγια να αρχίσει να λειτουργεί η Δικαιοσύνη με όρους ιδιωτικού τομέα. Να ανοίξουν οι πύλες της αδιαφάνειας, των παρεμβάσεων, της αναξιοκρατίας με την επιλογή «φίλων» και «αρεστών», της αδικίας, των εσωτερικών ανταγωνισμών και του αριβισμού με κάθε μέσο. Ζούμε σε μια χειραγωγημένη κοινωνία, που αντέχει χιλιάδες νεκρούς, γιατί η δημόσια υγεία έχει υποστελεχωθεί προς όφελος της ιδιωτικής υγείας , που θα υποδέχεται και θα υποδεχθεί στις τάξεις της χιλιάδες άνεργους και προλετάριους επιστήμονες ,ενώ η εγχώρια αργόσχολη λούμπεν ελίτ κάνει πρωταθλητισμό στην προσοδοθηρία, τον μεταπρατισμό και το πλιάτσικο των δημόσιων πόρων και βαδίζουμε ανέμελα και προς την ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης.
Β. Κοινωνία που δεν παίρνει στα σοβαρά τους θεσμούς, ξέρουμε πόσο εύκολα χειραγωγείται. Η χειραγώγηση της μάζας είναι το μεταβατικό στάδιο για την αποδοχή του τρόπου λειτουργίας των θεσμών, ως δεδομένου και φυσιολογικού. Και πώς φθάσαμε στη απαξίωση και γελοιοποίηση των θεσμών; Με την ευγενή χορηγία των συστημικών ΜΜΕ,ως συνήθως.
Μέσα μαζικής ενημέρωσης που με βάση τους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας -την οποία τα ίδια υποστηρίζουν- θα έπρεπε να έχουν βάλει λουκέτο από χρόνια, λειτουργούν με χρήματα από καμπάνιες του δημοσίου και δυσφημούν δημόσια παιδεία, υγεία και πρόνοια, με απώτερο σκοπό την ιδιωτικοποίησή τους και με τον ίδιο τρόπο τώρα τη Δικαιοσύνη και τους δικαστές.
Δημοσιογράφοι, που λειτουργούν σαν κράχτες επιχειρηματιών της αρπαχτής και αναλαμβάνουν δημόσιες σχέσεις εταιρειών που προωθούν τα προϊόντα τους στο δημόσιο. Το δημόσιο αυτό, που οι ίδιοι συκοφαντούν σαν σπάταλο και αναποτελεσματικό, ωθείται στην αγορά υλικών ή υπηρεσιών, χωρίς κανένα σεβασμό των κανόνων του ελεύθερου ανταγωνισμού. Και τώρα, σε αυτήν την αποστολή (της απαξίωσης των δικαστών) καλύπτουν με τέτοιο τρόπο το θέμα, ώστε να δημιουργηθεί ένα μονομερώς πληροφορημένο κοινό, απληροφόρητο στην ουσία για το διακύβευμα της τυχόν νομοθέτησης: παρουσιάζουν δακρυσμένους μπαμπάδες με αρκουδάκια, οι οποίοι εξιστορούν την ιστορία τους και γιατί δεν βλέπουν τα παιδιά τους , όπως διατείνονται , χωρίς να προβάλλουν την άλλη πλευρά, την οποία συκοφαντούν ανενόχλητα και ανερυθρίαστα και μαζί με την τέως σύντροφο και συλλήβδην όλους τους δικαστές που δεν τους δίνουν επικοινωνία , ενώ είναι καλά παιδιά ... Και όλα αυτά,χωρίς φυσικά γνώση καμίας δικογραφίας, χωρίς να ερευνηθούν οι συνθήκες διαβίωσης του τέκνου και τι έχει προηγηθεί , ΑΡΚΕΙ να αιχμαλωτιστεί συγκινησιακά ο τηλεθεατής και να αρχίσει να αναρωτιέται τι είδους τεμπέληδες δικαστές έχουμε που κάνουν copy paste τις αποφάσεις, που παραβλέπουν τις εξαιρετικές συνθήκες ισότητας που έχουν επιτευχθεί στην ελληνική κοινωνία και οικογένεια. Και, εν τέλει, να κουνήσουν και το δάκτυλο στις μητέρες, που δεν θέλουν να γίνουν πραγματικές φεμινίστριες και να αρχίσουν να δουλεύουν ανενόχλητες και πραγματικά ανεξάρτητες, με τον μπαμπά να αναλαμβάνει πλήρως και ισότιμα τις υποχρεώσεις του ,ενώ μέχρι τώρα τεμπέλιαζαν και ξεκοκάλιζαν τις παχυλές διατροφές, που ασυνείδητοι δικαστές επέβαλαν στους σκληρά εργαζόμενους μεροκαματιάρηδες. Στο βάθος , μερικές φορές, ακούγεται και ο ήχος από ένα μπαγλαμαδάκι...
Μεγάλες, όμως, είναι και οι ευθύνες της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, όταν εν ενεργεία εφέτης γυρνάει τα πρωινάδικα, συκοφαντώντας κι αυτός την πρώην σύντροφο, επίσης δικαστικό η οποία με αξιοπρέπεια κι αυτοσυγκράτηση πρωτοφανή δεν έχει εμφανιστεί ποτέ,
αλλά και τους δικαστές που μεροληπτούν εις βάρος του . Εκ των έσω, λοιπόν, τα βέλη που κατακρημνίζουν την εμπιστοσύνη του πολίτη στο τελευταίο καταφύγιό του για να βρει το δίκιο του και αναφωνεί απελπισμένος : αν ένας εφέτης δεν μπορεί να βρει το δίκιο του, τι με περιμένει εμένα σε αυτήν την τεμπέλικη , αμόρφωτη (μη ξεχνάμε, θα τους κάνουν σεμινάρια οι ψυχολόγοι να τους ανοίξουν τους ορίζοντες) ,μεροληπτική και διεφθαρμένη δικαιοσύνη ;
Ελάτε, μία ακόμα φορά, να πέσουμε από τα σύννεφα που άρχισαν να εμφανίζονται λίστες προγραφών με ονοματεπώνυμα δικαστών, να λένε ότι θα κοιτάξουν να μη δικάσει ποτέ δικαστής που πρώτος έγραψε κατά της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, που θα μαζεύουν και θα επιθεωρούν όλες τις αποφάσεις κι αν είναι του γούστου τους εντάξει, αλλιώς θα τους κυνηγούν με κάθε μέσο.
Ποιος άρχισε αυτήν τη στοχοποίηση, αν όχι η κυβέρνηση, που γνωρίζει τη συνταγή για την απαξίωση ενός δημόσιου αγαθού, ως εφαρμοσθείσα με επιτυχία κατ´ επανάληψη;
Γ. Πού ήταν οι αρχές, όταν αναρτούσαν πανώ που έβριζαν δικαστές και δικηγόρους ότι τα κάνουν όλα για τα λεφτά ; Ποιος έλεγξε, όταν
ιδιωτική εταιρία διαχείρισης διαφημιστικών χώρων σε δημόσιους χώρους παρέχει δωρεάν χορηγικά προβολή καμπάνιας για την αντιδραστική νομοθέτηση; Ποιανού ίδρωσε το αυτί, όταν εταιρία μεταφορών που ελέγχει το κράτος, η ΟΣΥ ΑΕ, που ανήκει στον επίσης κρατικά ελεγχόμενο ΟΑΣΑ είναι χορηγός παρόμοιας καμπάνιας σε συνεργασία με ιδιωτικό φορέα που προωθεί την νομοθέτηση της δήθεν συνεπιμέλειας;
Ποιος αντέδρασε, όταν σπό δημοσιογραφική έρευνα ήλθε στο φως ότι δύο από τα μέλη νομοπαρασκευαστικής επιτροπής είχαν ανοιχτά, πολύ πριν, ταχθεί με συλλόγους και δράσεις υπέρ της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας; Απαντούσαν, μάλιστα, ανερυθρίαστα :γιατί απαγορεύεται; Και καλά έκαναν, εφόσον δεν κοκκινίζει ο υπουργός που συστήνει την επιτροπή και πρέπει να τηρεί στοιχειώδεις κανόνες αμεροληψίας ,γιατί να το κάνουν οι ωφελούμενοι;
Ποιος αντέδρασε έστω να διερευνήσει ή να διαψεύσει το θέμα , όταν ειπώθηκε σε ανοικτή διαδικτυακή συζήτηση ότι έγραψαν για τον υπουργό όλο το νομοσχέδιο που παρουσίασε;
Ποιος θορυβήθηκε, όταν παρουσιάστηκαν γλωσσικά τάγματα εφόδου με ακραίο alt right κακοποιητικό λόγο και τραμπούκιζαν κάθε αντίθετη φωνή, παραποιώντας, πλαστογραφώντας κάθε στατιστική, ακόμα και εξευτελίζοντας τις κακοποιημένες γυναίκες, ισχυριζόμενοι ότι κατά κύριο λόγο κακοποιούνται οι άνδρες; (Κλάψτε ή γελάστε πικρά ελεύθερα...)
Η πολιτική ηγεσία φαίνεται να αδυνατεί να καταλάβει όχι μόνο τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά κυρίως τις υποχρεώσεις της απέναντι σε αυτήν. Χωρίς πλέον κανένα πρόσχημα, χωρίς καμιά προσπάθεια να εξηγήσουν αυτά που σχεδιάζουν και υλοποιούν με δημόσιο χρήμα ή με τους πολυδιαφημιζόμενους χορηγούς, προχωρούν σε αποφάσεις που εκφράζουν μόνο τη επικίνδυνη φαντασίωση που έχουν στο μυαλό τους .
Δ. Το μεγαλύτερο μέρος των δικηγόρων είναι κατά του νομοσχεδίου. Τι έκαναν; Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων τίποτα ουσιαστικά ή το έκαναν αργοπορημένα . Και ήταν αναμενόμενο. Είχε φροντίσει η κυβέρνηση επί ένα και πλέον χρόνο να βγάλει εκτός μάχης τους δικηγόρους με πρωτοφανείς πράξεις εμπαιγμού και ευτελισμού με πλατφόρμες σκόιλ ελικίκου και μετά να προβαίνει, κατά την προσφιλή της τακτική,
σε προσπάθεια κατασυκοφάντησης του πρώτου επιστημονικού σώματος της χώρας, διαδίδοντας ψεύδη . Είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι δικηγόροι δοκιμάστηκαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κλάδο αυτοαπασχολουμένων από την πανδημία του κοροναϊού, καθώς εκ του νόμου είχε ανασταλεί η λειτουργία των Δικαστηρίων, των Υποθηκοφυλακείων και Κτηματολογικών Γραφείων, οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούσαν και, όμως, τους άφησαν παντελώς αβοήθητους. Δεν μας χρειάζονται, θέλουν να μας αφανίσουν, γιατί γνωρίζουν ότι οι πραγματικά ανεξάρτητοι δικηγόροι είναι οι φυσικοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ως εκ τούτου, είναι το ενοχλητικό αγκάθι στα πλευρά της εξουσίας και προσπαθούν να μας εξοντώσουν και απαξιώσουν με κάθε τρόπο . Προσπάθησαν κι εμάς να μας επιμορφώσουν, όπως τους δικαστές σήμερα, και όταν αντιδρούσαμε προέβαιναν σε άθλια προσπάθεια κατασυκοφάντησής μας ,προκειμένου να ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά του κοινωνικού αυτοματισμού .
Ό,τι κάνουν τώρα και με τους δικαστές.
Βέβαια, η αντίθετη πλευρά δεν έλειψε, που εμφανίστηκε είτε με το να φιλοξενούνται σε νομικό, ηλεκτρονικό περιοδικό ακραίες έως επικίνδυνες απόψεις σεξιστικές, που ανέδυαν μίσος, και το περιοδικό να δέχεται να φιλοξενεί τις απόψεις του επανειλημμένως μάλιστα , είτε με τη γνωστή «αριστοκρατική» κατηγορία δημοσιολογούντων καθηγητών στις ναυαρχίδες του αστικού τύπου, οι οποίοι συνιστούσαν ανέμελα ηρεμία στις δυο πλευρές και να λύνουν τα προβλήματά τους ήσυχα κι ωραία, γιατί τους κουράζουν οι πολλές φωνές...
Απαξιωμένοι οι δικηγόροι και, κυρίως οι συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι καθόμαστε και τους κοιτάμε να κουρελιάζουν το την Δικαιοσύνη και τους δικαστές ,να ψηφίζουν τον πτωχευτικό νόμο που θα αφήσει άστεγους το μεγαλύτερο μέρος κοινωνίας ,να φέρνουν τον εργασιακό μεσαίωνα και δεν μας αφορούν όλα αυτά ; Μας αφορούν μόνο τα ψίχουλα που θα μας πετάξουν για να σιωπήσουμε ; Γιατί δεν είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας που χειμάζεται; Ή πάσχουμε από ένα ιδιόρρυθμο ελιτισμό και νομίζουμε ότι ανήκουμε αλλού; Τα δικαιώματα μας τα πήραν προ πολλού ,ας ξυπνήσουμε επιτέλους .
Ε. Όταν πλέον αντέδρασαν οι γυναικείες οργανώσεις και οι περισσότερες γυναίκες στάθηκαν εκείνες στο πλευρό των δικαστών που λοιδορούνται και εξευτελίζονται με αυτόν τον τρόπο, δημιουργήθηκε (ω τι έκπληξη!) η θεωρία της πόλωσης και των δύο άκρων . Ήταν ένα επιχείρημα, που ανασύρθηκε από το φασιστικό οπλοστάσιο για να απομειώσει τον αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα, που μία γλώσσα έχει, τον εξαναγκασμό ακόμα και στις οικογενειακές σχέσεις. Ήταν ένα βολικό επιχείρημα και για τους κατ´επίφαση «προοδευτικούς», ώστε να το παρουσιάσουν ως φεμινιστικό αίτημα και πόλωση, για αναπαράγουν ανενόχλητα έναν μισογυνίστικο λόγο. Όταν, όμως, στο όνομα του αντικαπιταλισμού αναπαράγεις ακριβώς την ίδια βίαιη μισογυνική γλώσσα με τον τελευταίο ακροδεξιό, το δικό σου πρόβλημα δεν είναι μόνο ο καπιταλισμός, αλλά, κυρίως το συμφέρον σου να συνεχιστεί η εκμετάλλευση που σε βολεύει δηλ. η έμφυλη .
Ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι Λόγοι, που στηρίζουν συστήματα εξουσίας. Λίγη σημασία έχει η πηγή από την οποία προέρχεται αυτή η ρητορική, καθώς αυτή υπάρχει διάχυτη ως πλέγμα και όχι με ένα καθαρό κέντρο, οπότε δεν κάνει διακρίσεις από την στιγμή που θα μπει σε κυκλοφορία στην κοινωνία. Δεν αποκτάς ασυλία για τις κατηγορίες για σεξισμό/ρατσισμό/ ομοφοβία αν σκοράρεις αρκετούς «αριστερούς»πόντους ούτε απαλλάσσεσαι από τις κατηγορίες για σεξισμό αν μαζέψεις αρκετά αντι-ρατσιστικά μόρια . Και, συνελόντι ειπείν, δεν είσαι ούτε αριστερός ούτε προοδευτικός.
Στην καρδιά κάθε θεωρίας τωνδύο άκρων βρίσκεται η παραδοχή πως η υπάρχουσα κατάσταση, το status quo, είναι μια επιθυμητή ισορροπία ανάμεσα στα δύο εξίσου ανεπιθύμητα άκρα ,την οποία οφείλουμε να αποδεχτούμε και να διαφυλάξουμε. Και ότι η κατάσταση αυτή τάχα απέχει ίσα από τα δύο άκρα, λες και το υπάρχον σύστημα δεν έχει στηριχθεί στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, την ταξική και την έμφυλη καταπίεση.
Αυτό που δεν κατανοεί όποιος ενστερνίζεται τη θεωρία των δύο άκρων είναι ότι η υπάρχουσα κατάσταση ούτε επιθυμητή ούτε δίκαιη ούτε υγιής είναι. Κρύβει μέσα της ήδη βία και αδικία.
Οι οπαδοί της θεωρίας των δύο άκρων θα είναι πάντα πιο κοντά στους καταπιεστές, ακριβώς επειδή είναι πιο κοντά στην λίγη ακόμα αδικία, ανισότητα και καταπίεση, παρά στο να κατανοήσουν και να παραδεχτούν ότι αυτές δεν είναι απαραίτητες και επιθυμητές παρά μόνο από όσους βολεύονται και επωφελούνται.
Και τέλος, έχουμε διάφορα «στελέχη πολυεθνικών», γυναίκες κατά προτίμηση, που μας συνιστούν ηρεμία και ξεκούραση και πρεσβεύουν ότι η ανισότητα λύνεται με τη δύναμη της σκέψης και λίγη θετική ενέργεια . Αυτές και αυτοί είναι κυρίως οι άνθρωποι, που έχουν εδραία την πίστη ότι η κυβέρνηση θα δει τις αδικίες και θα τις εξομαλύνει, όποτε δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε περισσή ενέργεια...
Τέλος, να επισημάνουμε ότι για την ενίσχυσή της, η Χρυσή Αυγή, αξιοποίησε το πρόσφορο έδαφος που καλλιεργήθηκε στη χώρα μας, στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης τα προηγούμενα χρόνια, με την όξυνση των προβλημάτων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων σε συνδυασμό με την αυξανόμενη δυσαρέσκειά τους από τη διαχείριση των διαφόρων κυβερνήσεων, αλλά και τις πολύμορφες διασυνδέσεις της με το πλέγμα της κρατικής και οικονομικής εξουσίας, στοιχείο που διευκόλυνε σημαντικά την εγκληματική δράση της. Σήμερα το αυγό του φιδιού τρέφεται πάλι με ένα ακροδεξιό ,κακοποιητικό λόγο, ακολουθεί ίδιες επικοινωνιακές τακτικές και ετοιμάζει λίστες προγραφών για δικαστές . Κάτι πολύ σκοτεινό γεννιέται πάλι ή ξαναεκκολάπτεται, αλλά τώρα κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν γνώριζε...
Είμαστε όσο ελεύθεροι όσο μας αφήνουν τα δεσμά μας αλλά και η περιφρόνηση που δείχνουμε στα δεσμά των άλλων.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στους συνεργάτες του γραφείου μας.
