Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια διανύει μία παρατεταμένη περίοδο οικονομικής δυσπραγίας, η οποία πλήττει εκατομμύρια συμπολιτών μας, έχοντας οδηγήσει την πλειοψηφία ιδιωτών και επιχειρήσεων – αν όχι στην οικονομική καταστροφή – σε απόλυτη αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών τους υποχρεώσεων σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας έρχεται αντιμέτωπη με μία οικονομική κρίση, και επομένως κάποια βασικά νομικά εργαλεία διαχείρισης κρίσεων υπήρχαν ήδη προ του 2009, τόσο στη γενική (ιδίως στον Αστικό Κώδικα, κυρίως όσον αφορά την ερμηνεία των συμβάσεων, όσο και άλλες διάσπαρτες διατάξεις, όπως πχ το 388 για την απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών), όσο και σε ειδική νομοθεσία, όπως ο Πτωχευτικός Κώδικας (ΠτΚ).
Ωστόσο, λόγω του διεθνούς πολιτικού και κοινωνικοοικονομικού πλαισίου στο οποίο έλαβε χώρα η τελευταία οικονομική κρίση, υπήρχε ανάγκη νομοθετικής παρέμβασης, αφού ο νομοθέτης είχε να αντιμετωπίσει ένα συνονθύλευμα προκλήσεων που δεν υπήρχαν σε προηγούμενες εποχές οικονομικής δυσπραγίας.
Η ένταξη και η παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ και στην ΟΝΕ, η είσοδος του ΔΝΤ στα σχέδια οικονομικής αναπροσαρμογής και η αυστηρή οικονομική επίβλεψη των δεδομένων, οδήγησαν σε πλείστες όσες νομοθετικές παρεμβάσεις, δημιουργώντας ένα πλέγμα διατάξεων αναδιάρθωσης χρεών (ιδιωτικών και δημοσίων) πρωτόγνωρης για τα ελληνικά δεδομένα έκτασης και πολυπλοκότητας.
Η πρώτη από αυτές τις παρεμβάσεις έγινε το 2010, με τη θέσπιση του ν. 3869/2010 για τα «Υπερχρεωμένα Φυσικά Πρόσωπα» (Νόμος Κατσέλη), ο οποίος εισήγαγε για πρώτη φορά στη χώρα μας το δίκαιο ιδιωτικής πτώχευσης, και ο οποίος – κυνηγώντας τις εξελίξεις – τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα τέσσερις φορές (ν. 3996/2011, ν. 4161/2013, ν. 4336/2015, ν. 4346/2015), ενώ επίκειται και νέα τροποποίησή του.
Οι νομοθετικές παρεμβάσεις, υπηρετώντας τις ανάγκες των συνεχώς επιδεινούμενων εξελίξεων, συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό μέχρι σήμερα:
Ο Πτωχευτικός Κώδικας – παρά το γεγονός ότι είχε προσφάτως αναθεωρηθεί πλήρως και εκσυγχρονιστεί με το ν. 3588/2007 – χρειάστηκε τρεις κύριες παρεμβάσεις (με τους ν. 3808/2009, ν. 3863/2010 και ν. 4013/2011) μέχρι να αναθεωρηθεί εκ νέου με τα τέλη του 2016 με το ν. 4446/2016.
Παράλληλα δε, έχει αναπτυχθεί ένα πλήθος ‘παραπτωχευτικών’ διαδικασιών, που αφορά τόσο τους ιδιώτες όσο και επιχειρήσεις. Ενδεικτικά, μερικοί μόνο από τους βασικούς άξονες διαχείρισης χρεών αυτή τη στιγμή στη νομοθεσία μας είναι:
- Ο Κώδικας δεοντολογίας τραπεζών «Ε.Π.Α.Θ. αριθμ. απόφ. 195 /1/ 29.7.2016 Κώδικας δεοντολογίας τραπεζών - Αναθεώρηση του κώδικα Δεοντολογίας του Ν. 4224/2013» ΦΕΚ Β' 2376/02-08-2016,
- Η απόφαση για τη ρύθμιση οφειλών προς το Δημόσιο έως 50.000 ευρώ στο πλαίσιο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων (ΠΟΛ. 1223/29.12.2017)
- Ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων (ν. 4469/2017)
Η πολυπλοκότητα και η έκταση των ως άνω νομοθετημάτων, όπως προαναφέρθηκε, είναι πρωτόγνωρη για το ελληνικό νομικό σύστημα. Ούτε οι ιδιώτες, ούτε οι επιχειρήσεις πολλές φορές δύνανται να αντεπεξέλθουν στις νομικές και οικονομικές γνώσεις που χρειάζεται η επιλογή μεταξύ των περισσότερων λύσεων που παρέχονται. Είναι λοιπόν ένα πεδίοπου απαιτεί απολύτως εξειδικευμένη νομική συμπαράσταση.
Το γραφείο μας, ακολουθώντας τις ανάγκες της κοινωνίας, έχει από την πρώτη στιγμή ενεργή συμμετοχή σε όλες τις σχετικές διαδικασίες. Η εμπειρία μας και το ευρύτατο δίκτυο συνεργατών μας, σας εγγυώνται πλήρη συμβουλευτική, διαδικαστική και δικαστική εκπροσώπηση σε όλες τις σχετικές διαδικασίες.
